کشفیات تازه مریخ نورد کنجکاوی: توانایی حمایت از حیات در سیاره سرخ باستانی

ناسا روز گذشته اعلام کرد کاوشگر کنجکاوی به شواهدی دست یافته که سیاره مریخ در زمان های باستان شرایط لازم برای پشتیبانی از حیات (به خصوص میکروارگانیسم ها) را داشته است. مدارک به دست آمده از نمونه حفاری سنگ های سیاره سرخ، این نظریه را مطرح کرده اند. 

پودری که از این حفاری به دست آمده شامل نشانه هایی از وجود «سولفور، نیتروژن، هیدروژن، اکسیژن، فسفر و کربن» است که همگی ترکیبات شیمیایی کلیدی در زندگی میکروبی هستند. 

دانشمندان ناسا در کنفرانس خبری اعلام این کشف، گفتند محیطی که نمونه های سنگ در آن پیدا شده، خلیج Yellowknife نامیده می شود و طبق یافته های فعلی حدس می زنند انتهای یک سیستم رودخانه ای یا بستر دریاچه بوده است که میلیونها سال پیش خشک شده. اما هنگامی که هنوز خیس بوده و در آن آب جریان داشته، برای موجودات میکروسکوپی محیطی امن و قابل زیست بوده است. 

جان گروتزینگر مدیرعلمی پروژه کنجکاوی می گوید:‌ «ما دریافته ایم که این محیط کاملا قابل سکونت و بی خطر بوده. و آنچنان آماده زندگی بوده که اگر شما اینجا بودید احتمالا می توانستید از این آب بنوشید.»

متاسفانه، کاوشگر هنوز نتوانسته است هیچ نشانه ای از فسیل های این موجودات میکروبی یا اثرات متابولیسم شان پیدا کند. شاید هم دوربین های دقیق این ابزار برای تجزیه و تحلیل چنین جزئیاتی و تشخیص آنها طراحی نشده اند. اما دانشمندان ناسا می گوید کشفیات جدید، قوی ترین مدارک دال بر وجود زندگی در خارج از کره خاکی ما است. 

تجهیزات آزمایشگاه شیمی و معدن شناسی کاوشگر مریخ که از اشعه ایکس هم برای بررسی فراوانی مواد معدنی خاص استفاده می کند، دریافته اند ۲۰ درصد سنگ هایی که تا کنون توسط کنجکاوی سوراخ شده، از خاک رسی هستند که با آب تازه شکل سنگ به خود گرفته اند. 

واحد تجزیه نمونه های Curiosity همچنین دریافته که پودر سنگ ها حاوی مواد شیمیایی اکسید شده و اکسید نشده هستند. ترکیبی که در گذشته از زندگی میکروبی روی زمین پشتیبانی کرده است. 

قرار است طی روزهای آینده مریخ نورد به نمونه برداری های بیشتری پرداخته و البته به کوهنوردی خود ادامه دهد. آیا بالاخره چشم مان به جمال فسیل میکروارگانیسم های مریخی روشن خواهد شد؟ نظر شما چیست؟

نتیجه کاوش تلسکوپ NuStar ناسا: سرعت دَوَران سیاه چاله "ان جی سی 1365" نزدیک به سرعت نور است

جرم یک سیاه چاله عامل مهمی در عظمت آن است زیرا هر چه جرم بالاتر می رود، گرانش سیاه چاله نیز بیشتر می شود. ولی در عین حال، سرعت دَوَران آن نیز مهم است. 

در فاصله 60 میلیون سال نوری از زمین، کهکشان NGC 1365 -با اندازه ای دو برابر کهکشان راه شیری- قرار دارد و در مرکز آن یک سیاه چاله عظیم هست و معمولاً سیاه چاله های عظیم سرعت دَوَران بالایی ندارند، اما شگفتی های هستی هم انتهایی ندارند. 

برای آشنایی بد نیست بدانید که NuSTAR تلسکوپ پرتو ایکس ناسا است که سال قبل به فضا پرتاب شد و حالا نتیجه اولین رصدهای اش به دست ما رسیده و آن عبارت است از اندازه گیری هایی دال بر اینکه لبه های بیرونی گوی پر جرم سیاه چاله NGC 1365، با سرعتی نزدیک به 84% سرعت نور یا حتی بیشتر، در حال دَوَران است. چیزی که یک شگفتی بزرگ به حساب می آید. 

باید اشاره کرد که سیاه چاله پر جرم مرکز کهکشان NGC 1365، دارای جرمی 2 میلیون بار بزرگتر از جرم خورشید منظومه محل زندگی ما است ولی بپردازیم به این دستاورد علمی شگفت انگیز. 

پیش از این نیز به واسطه مشاهدات صورت گرفته توسط تلسکوپ فضایی XMM-Newton (متعلق به سازمان فضایی اروپا) گمانه زنی می شد که این سیاه چاله، در نوع خود چیز شگفت انگیزی باشد. با این حال، در تحقیقات قبلی NuStar اشاره شده بود که شاید اندازه گیری ها تحت تاثیر حجم فراوان گرد و غبار کهکشانی، دچار تحریف از واقعیت شده باشد. اما چطور؟ 

زمانی که ماده موجود در قرص بر افزایشی به داخل یک سیاه چاله سقوط می کند، پرتوی ایکس تولید می شود؛ و هر چه سیاه چاله پر جرم تر باشد، قرص بر افزایشی آن نیز کوچک تر است. اینها به ترتیب به آن معنا هستند که پرتوی ایکس از محلی نزدیک تر به چاه گرانشی منتشر می شود و از این رو به خاطر دَوَرانِ سیاه چاله، اعوجاج بیشتری هم دارد. پیش از این تصور می شد، اعوجاج اشعه ایکس این سیاه چاله به خاطر ابرهای کهکشانی پیرامون آن باشد. 

اما دانشمندان برای اطمینان از عدم ایجاد اعوجاج در پروتوها توسط ابرهای کهکشانی، در بررسی مجدد NGC 1365 بر روی پرتوی ایکس منتشره توسط "آهن موجود در قرص برافزایشی" متمرکز شدند و برای بالا بردن صحت این رصد، تلسکوپ پرتوی ایکس XMM-Newton را هم به یاری طلبیدند؛ دو تلسکوپ برای یک رصد. 

با کمک بررسی طیف وسیع تری از انرژی های اشعه ایکس و رصد عمیق تر ناحیه پیرامون سیاه چاله، سرانجام مشخص شد که اشعه ایکس توسط ابرهای کهکشانی دچار پیچ و تاب نشده، بلکه گرانش ناشی از سرعت دَوَران شگفت انگیز سیاه چاله علت آن است. 

سپس با استفاده از اندازه گیری دقیق پرتوی ایکس، دانشمندان توانستند اثر دوپلر را که توسط چرخش سیاه چاله به وجود می آید اندازه بگیرند که آن نیز "سرعت نسبیتی" سیاه چاله (یا سرعت آن نسبت به سرعت نور) را مشخص کرد. اگر نتیجه این مشاهدات درست ارزیابی شده باشد، سقف سرعت دَوَران این سیاه چاله می تواند تا 97% سرعت نور هم برسد. 

چند توضیح احتمالی برای این سرعت باور نکردنی وجود دارد: احتمال دارد این سیاه چاله در مقطعی از عمر خود، جرم عظیمی از ماده را با "زاویه مناسب" بلعیده و در نتیجه به تکانه دَوَرانی آن اضافه شده باشد؛ توجیه دیگر، می تواند وقوع یک تصادم کهکشانی عظیم باشد که باعث تلفیق دو سیاه چاله و تشکیل یک سیاه چاله بزرگ تر شده و این فرآیند نیز، به بالا رفتن سر سام آور سرعت دَوَران سیاه چاله امروزی منجر شده باشد. 

سر انجام اثبات شد: برخورد شهاب سنگ عظیم در مکزیک، عامل انقراض دایناسورها بوده

تیمی متشکل از محققان امریکایی و اروپایی این امر را تایید کرده اند که انقراض کامل در دوران سوم کرتاسه یعنی واقعه ای که تقریباً 75 درصد از گونه های زنده روی زمین از جمله تقریباً تمام دایناسورها را منقرض کرد، به وسیله شهاب سنگی که 66 میلیون سال قبل با زمین برخورد کرد، رخ داده است. انقراض دوران سوم کرتاسه در اصل آخرین انقراض بزرگی است که بر روی زمین رخ داده و از آن رو مورد توجه است که منجر به گوناگونی پستانداران شد که آن نیز سر انجام، به پیدایش نسل بشر انجامید. 

66 میلیون سال قبل، شهاب سنگی که 15 کیلومتر پهنا داشت به منطقه ای که امروزهدهانه چیکسالوب نام دارد و در مکزیک واقع شده، برخورد کرد. این تصادم باعث به جای ماندن یک دهانه برخوردی با قطر 180 کیلومتر شد و نزدیک به 420 زتا ژول (یعنی 420 ضربدر 10 به توان 21 ژول) انرژی را آزاد کرد که برابر با انرژی حاصل از انفجار 100 ترا تن (یعنی 100 ضربدر 10 به توان 12 تن) TNT بود. برای مقایسه، کافی است اشاره کنیم که انرژی آزاد شده از برخورد چیکسالوب، 2 میلیون بار بزرگتر از انرژی رها شده در قوی ترین آزمایش هسته ای بشر یعنی بمب تزار روسیه است که به سال 1961 انجام شده. 

اثر حاصل از این برخورد، به پا خواستن یک ابر عظیم گرد و غبار بود که نور خورشید را مسدود کرد و منجر به شروع فرآیند مرگ بخش بزرگی از پوشش گیاهی زمین شد که آن نیز به نوبه خود، مرگ جانوران گیاه خوار -و به واسطه آن گوشت خوار- را به دنبال داشت. با توجه به درصد بالای اکسیژن هوای زمین در دوران کرتاسه، این تصادم بزرگ احتمالاً منجر به وقوع توفان های آتش بزرگ در سطح دنیا هم شده که آن نیز می تواند علت مرگ تعداد دیگری از جانداران باشد. از آنجایی که محل برخورد در اقیانوس بوده، وقوع سونامی های عظیم هم سواحل دنیا را زیر و رو کرده.

با این حال تا زمان حاضر، شواهد کافی برای آنکه برخورد چیکسالوب را عامل وقوع انقراض عظیم کرتاسه بدانیم وجود نداشت. مسلم بود که یک اثر برخوردی بزرگ باعث آن انقراض شده ولی شواهد قبلی زمان برخورد چیکسالوب را تا 300 هزار سال قبل از انقراض دایناسورها نشان می دادند. زیست شناس ها و زمین شناس ها در حال بحث بودند که شاید علت دیگری باعث این انقراض شده -دهانه برخوردی شیوا در هند که باعث فعال شدن آتش فشان ها شده، یا فوران های عظیم آتش فشانی در سطح زمین یا شاید هم فرآیندی تدریجی؛ اینها نظریه های موازی به شمار می رفتند. 

با این حال اکنون دانشمندان اروپایی و امریکایی با استفاده از تجهیزات جدید توانسته اند دامنه تخمین زمان برخورد در دهانه چیکسالوب را به 11 هزار سال محدود کرده و بین 66.03 تا 66.04 میلیون سال قبل قرار دهند که تقریباً همزمان با انقراض عظیم دایناسورها است. وقتی بحث بر سر پیدا کردن زمان وقایع زیست شناسی باشد، 11 هزار سال نهایت دقت ممکن به شمار می رود. 

مقاله منتشره به واسطه تحقیق جدید نشان می دهد که «برخورد چیکسالوب به احتمال زیاد شروع تغییرات اکوسیستم هایی را کلید زده که در همان زمان نیز در شرایط بسیار شکننده ای قرار داشته اند.» به بیان دیگر، پیش از وقوع برخورد نیز اکو سیستم های آن موقع زمین در حال تلو تلو خوردن به سمت خود-نابودی بوده اند و این انفجار زتا ژولی (!) تنها ضربه آخر به آنها بوده. 

یک شیئ براق کوچک روی صخره های مریخ؟

اگر به خاطر داشته باشید، دو روز پیش از مریخ نورد کنجکاوی گفتیم و اینکه سفر خود را برای یافتن شواهد وجود آب در سطح مریخ شروع کرده است. امروز هم گزارش شد این ربات جستجوگر کنجکاو که دست کمی از Wall-E ندارد، یک شیئ ناشناس جالب را روی صخره ای در مریخ پیدا کرده است. شاید شما هم شنیده باشید که این مریخ نورد چندی پیش یک شیئ ناشناس را در مریخ پیدا کرد که بعدا تحقیقات بیشتر نشان داد یکی از قطعات پلاستیکی خود Curiosity بوده است. اما مثل اینکه این بار داستان فرق می کند. 

Curiosity یک شیئ فلزمانند براق را پیدا کرده که به نظر می رسد از جنس سنگی که روی آن قرار دارد یا محیط اطراف آن نباشد. این شیئ فلزمانند براق بر روی سطح یک صخره قرار گرفته و تخمین زده می شود که 0.5 سانتی متر ارتفاع داشته باشد. ناسا هنوز نمی داند که این شیئ مربوط به چه زمانی است یا ممکن است از کجا آمده باشد. ولی از همین حالا تئوری هایی در حال شکل گرفتن هستند. 

یکی از این تئوری ها پیشنهاد می کند که برآمدگی فلزمانند ممکن است چیزی به جز بخشی از سنگ نباشد که نسبت به فرسایش مقاوم تر از بقیه آن بوده است. مشاهدات به محققان نشان داده که مواد فلزی صاف و براق هستند و معمولا به راحتی توسط گرد و خاک پوشانده نمی شوند. 

محققان می گویند موادی که با گرد و خاک پوشانده نشوند هم ممکن است خصوصیاتی همانند فلزات از خود به نمایش گذارده و به سادگی پاک شده یا بدرخشند. آنها همچنان مشغول تحقیق درباره این شیئ ناشناخته هستند. 

آیا این شیئ ناشناس تکه ای از سنگ های مریخی است که در برابر فرسایش مقاومت کرده؟ یا همانند جزیره اسرارآمیز کاپیتان نمو ، بخشی از تجهیزات موجودات بیگانه است که به خوبی مخفی نشده؟

آغاز ماموریت حفاری مریخ نورد Curiosity برای یافتن

ناسا امروز اعلام کرد که مریخ نورد کنجکاوی ماموریت جدیدی را جهت سوراخکاری و حفاری سنگ جدیدی برای یافتن شواهد وجود آب در گذشته سیاره سرخ آغاز می کند. با استفاده از سرمته موجود در بازوی رباتی، مریخ نورد راه خود را به درون سنگ های مریخی باز می کند و سپس نمونه های پودر سنگ به دست آمده را در اختیار آزمایشگاه علمی مریخ (MSL) در بخش عقبی خود می گذارد تا به آنالیز آنها بپردازد. 

مریخ نورد اکنون در حال طی مسیر خود به سوی مقصد تعیین شده، یعنی صخره John Klein است و تا کنون سفر وی به سوی این نقطه بیش از یک ماه طول کشیده است. همچنین هنوز اطلاع دقیقی از زمان رسیدن Curiosity به مقصد نهایی و آغاز حفاری نداریم. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، ناسا می تواند به یاری نمونه های جمع آوری شده دریابد که آیا منطقه Gale Crater در گذشته توانایی میزبانی زندگی میکروبی را داشته یا خیر. 

دانیل لیموندلی یکی از اعضای آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا می گوید: «ما در برنامه اولین حفاری Curiosity با احتیاط کامل پیش می رویم. این یک چالش مهم و بزرگ است. این اولین بار است که یک ربات روی مریخ به دریل کاری سنگها برای جمع آوری نمونه می پردازد.» البته دانشمندان از اکنون نتایج مثبتی را برای این حفاری پیش بینی می کنند. 

آیا اکنون به لحظه تاریخی زندگی بشر و تایید وجود زندگی (حتی در مقیاس میکروبی) در خارج از کره خاکی نزدیک می شویم؟ یا این هم یک خیال پردازی دیگر از سوی دانشمندان فضایی است؟

سیاره مشتری

سیاره مشتری

طبقه‌بندی

طبقه‌بندی

مشتری‌گون

عناصر کپلری مدار

مبدا مبدأ (ستاره‌شناسی)

آنومالی متوسط

۱۸٫۸۱۸°

زاویه انحراف

۱٫۳۰۵°
۶٫۰۹° نبست به استوای خورشید^[۱]

سایر مشخصات مداری

اوج

۸۱۶۵۲۰۸۰۰ کیلومتر^[۱][۲]

حضیض

۷۴۰۵۷۳۶۰۰ کیلومتر^[۱]

تناوب مداری

۴۳۳۱٫۵۷۲ روزs
۱۱٫۸۵۹۲۰ yr

قمرها

۶۳

مشخصات فیزیکی

شعاع استوایی

۷۱٬۴۹۲ ± 4 km^[۳][۴]
11.209 Earths

شعاع قطبی

۶۶٬۸۵۴ ± ۱۰ km^[۳][۴]
10.517 Earths

پختگی قطبین

۰٫۰۶۴۸۷ ± ۰٫۰۰۰۱۵

مساحت سطح

۶٫۲۱۷۹۶×۱۰^۱۰ km²^[۵][۴]
121.9 Earths

حجم

۱٫۴۳۱۲۸×۱۰^۱۵ km³^[۴]
1321.3 Earths

جرم

۱٫۸۹۸۶×۱۰^۲۷ kg
317.8 Earths

متوسطچگالی

۱٫۳۲۶ g/cm³^[۴]

گرانش سطحی

24.79 m/s²^[۴]
2.528 g

سرعت فرار

۵۹٫۵ km/s^[۴]

سرعت چرخش در استوا

12.6 km/s
45,300 km/h

انحراف محوری

۳٫۱۳°

بعد قطب شمال

۲۶۸٫۰۵۷°
17 h 52 min 14 s^[۳]

میل قطب شمال

۶۴٫۴۹۶°

آلبدو

۰٫۳۴۳ (bond)
0.52 (geom.)^[۶]

دمای سطح
   در فشار ۱ جو
   ۰٫۱ bar

حداقل	متوسط	حداکثر
	165 K^[۶]
	۱۱۲ K^[۶]

قدر ظاهری

-۱٫۶ to -۲٫۹۴^[۶]

قطر زاویه‌ای

۲۹٫۸" — ۵۰٫۱"

ناسا مبلغ 30 میلیون دلار را به سه شرکت خصوصی فعال در زمینه ساخت فضاپیما اختصاص داده است

ناسا یا سازمان ملی هوانوردی و فضایی آمریکا بزرگ‌ترین سازمانی است که در زمینه‌ی علوم هواوفضا فعالیت می‌کند و هزینه‌‌های بسیار زیادی برای امر تحقیق و توسعه اختصاص می‌دهد. شروع به کار این سازمان در سال 1958 برای جبران عقب‌افتادگی و رقابت با اتحاد جماهیر شوروی بود و حالا با صرف هزینه و وقت بسیار به نقاط خوبی رسیده است. در این مقاله به بررسی برنامه‌ی فضاپیماهای شخصی و تجاری و سرمایه‌ای که اخیراً به این بخش اختصاص داده شده می‌پردازیم.

ادامه نوشته

سیاره ی عطارد

تیر (یا عُطارِد)، یکی از سیاره‌های منظومه خورشیدی ما است. تیر نزدیک‌ترین سیاره به [خورشید] است و به این خاطر سطح رو به خورشید آن بسیار داغ است. رویه پشت به خورشید تیر نیز بسیار سرد است.

سیاره تیر ماه ندارد. تیر، کوچک‌ترین سیاره منظومه خورشیدی است و همان‌گونه که یک رخ از کره ماه همیشه رو به زمین است، یک رخ از تیر نیز به حالتی ابدی رو به خورشید و رخ دیگر آن پشت به خورشید است. با وجود اندازه کوچک، سیاره تیر از میدان مغناطیسی نیرومندی برخوردار است

تیر تندروترین سیارهٔ منظومه خورشیدی است که با سرعتی حدود ۴۸ کیلومتر بر ثانیه، هر ۸۸ روز یک بار خورشید را دور می‌زند.از این رو سیاره‌ای گریزپاست که دیدنش آسان نیست و به همین دلیل است که شاید، ایرانیان باستان آنرا «تیر» نامیده و در یونان«مرکوری» یا «پیک خدایان» لقبش داده بودند.

ویژگی‌ها

سیاره تیر یا عطارد با فاصلهٔ ۵۷ میلیون و ۹۲۴ هزار کیلومتری از خورشید، نزدیکترین سیاره منظومه خورشیدی به خورشید است و کم‌ترین مسافتی که با زمین پیدا می‌کند، به ۸۰ میلیون کیلومتر می‌رسد. به خاطر نزدیکی این سیاره به خورشید اگر در طرف رو به خورشید آن (بخشی که روز است) قرار بگیرید به راحتی در دمای ۴۶۵درجه سانتیگراد پخته خواهید شد و به علت حرکتی وضعی آرامش اگر در طرف شب آن قرار بگیرید آن قدر سرد خواهد شد که در دمای ۱۴۸- درجه سانتیگراد به راحتی مرگ را بر اثر یخ بستن تجربه می‌کنید. گردش وضعی این سیاره، حدود دو ماه طول می‌کشد و از این رو، گرم شدن آن در روز و سرد شدنش در شب دیرپاست.

حفره‌های کوچک ویا بزرگ بسیاری در سطح سیارهٔ تیر دیده می‌شود که حکایت از برخورد شهاب‌سنگ‌های کوچک و بزرگ دارد البته قطر برخی از دهانه‌ها به ده‌ها کیلومتر می‌رسد. برخی از این دهانه‌ها محل خروج مواد مذاب است که امروزه با سنگهای مذاب پر شده‌اند و مانند کوه‌های آتشفشانی هستند. سطح تیر بیشتر خاکستری‌رنگ است و به خاطر نوع دهانه‌های آتشفشانی و آبگیرها خیلی شبیه کره ماه است. دانشمندان تصور می‌کردند که فعالیتهای آن مانند کره ماه‌است. اما اکنون می‌دانیم که سیاره عطارد با کره ماه بسیار متفاوت است. تیر کوه و آتشفشان‌های بزرگ و عمده‌ای ندارد و از نظر فعالیت‌های زمین‌شناختی سیاره‌ای مرده به‌شمار می‌آید.

تیر از دسته سیاره‌های زمین‌سان است. تیر همچون ناهید و ماه، حالت‌های گوناگونی از هلال تا قرص کامل را به خود می‌گیرد. قرص کامل، چون در آن سوی خورشید است دیده نمی‌شود. اما اشکال هلال و نیمهٔ آن به هنگام جلوه‌های شرقی و غربی، مشاهده می‌گردند.

نیروی گرانش این سیاره کم و دارای جو ناچیزی است که ۹۸٪ آن از هلیم و بقیه از هیدروژن، اکسیژن و سدیم ساخته شده‌است.بادهای خورشیدی به شدت به عطارد می‌دمند و این می‌رساند که تقریباً هیچ هوایی در آن وجود ندارد.

این سیاره نیز، مانند سیاره زهره بین زمین و خورشید قرار گرفته و به خاطر این ویژگی، حالاتی را که «گذر»، «جلوه‌های شرقی و غربی» و... نامیده می‌شوند، به وجود می‌آورد. عبور عطارد فقط یا در اردیبهشت ماه (ماه مه) و یا آبان ماه (ماه نوامبر) روی می‌دهد. و علت ندرت این عبور‌ها (که در هر قرن تا ۱۳بار روی می‌دهند) به این علت است که زاویه میل مدار آن با مدار زمین (۷درجه) سبب می‌شود که سیاره معمولاً یا از شمال و یا از جنوب خورشید بگذرد. اندازه گیری‌های دقیق عبورهای عطارد نه فقط برای تعیین دقیق مدار عطارد بلکه برای محاسبه دوره تناوب حرکت وضعی زمین نیز به کار می‌آید.

ناسا: دنیا اول دی ماه به آخر نمی رسد

قصه پایان دنیا در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲ (اول دی ماه) طی یکی دو سال گذشته چنان قوت گرفته و دهان به دهان چرخیده که شاید تنها فرد بی خبر از آن، خواجه حافظ شیرازی باشد. افرادی که به تئوری «پیشگویی پایان دنیا توسط قوم مایا» معتقدند، می گویند که قرار است در ۲۱ دسامبر (کمتر از سه هفته دیگر) طی اتفاقات عظیمی دنیا به پایان برسد. اما به نظر می رسد NASA مخالف این ایده است و آن را رسما هم اعلام کرده. 

در حقیقت این سازمان چنان به نظریه خود مطمئن است که در سایتش بخشی با نام «آنسوی ۲۰۱۲: چرا دنیا به آخر نمی رسد»، راه اندازی کرده است. به گفته ناسا، این شایعه از آنجا آغاز شد که برخی می گفتند شاید سیاره ای دوردست به نام Nibiru راه خود را به سوی مروارید آبی ما کج کرده است. و ناگاه این فرضیه شکل گرفت که همترازی سیاره ما و Nibiru همزمان با پایان تقویم مایا و در نتیجه پایان دنیا در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲ به وقوع خواهد پیوست. در حالی که حتی اگر سیارات همپوشانی هم داشته باشند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. 

David Morrison دانشمند فضایی ناسا می گوید: «من با جملات و حرف های کودکانی که ترسیده بودند، ناراحت شدم. فکر می کنم این بدترین بخش این خبر دروغین باشد.» ناسا می گوید مردم باید بیشتر نگران تغییرات آب و هوایی و مشکلاتی که پیش خواهد آمد باشند، تا انکه دلواپس همپوشانی سیارات و تاریک شدن زمین شوند. 

ناسا اصلا به داستان در خطر بودن زمین توسط اجرام آسمانی اعتقادی ندارد و تمام اظهارنظرهای این گونه را غیرصحیح می داند. جالب اینجا است که احتمالا سیاره Nibiru اصلا وجود خارجی نداشته باشد و این داستان های ترسناک برای اولین بار از سال ۲۰۰۳ شروع شدند. به گمانم به جای نگرانی بی مورد بهتر است کمی صبر کنید تا روز ۲۲ دسامبر (دوم دی ماه ۱۳۹۱)

آپولو 17: 40 سال گذشت

آپولو ۱۷ (به انگلیسی: Apollo 17) یازدهمین سفر از ماموریت‌های آپولو و ششمین و آخرین سفر انسان به کره ماه بود.

پرتاب آپولو ۱۷، اولین پرتابی بود که در شب انجام می‌شد. آپولو ۱۷ در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۲ از مرکز فضایی کندی در فلوریدا به فضا پرتاب شد.

برنامهٔ بعدی ناسا برای سفر به ماه، اوریون ۱۵ می‌باشد که برای ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است.

این سفر ناسا در سال ۱۹۷۲ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن عبارت بودند از:

یوجین سرنان

رونالد اوانز

هریسون اشمیت

بلیط سفر به ماه: ۱.۴ میلیارد دلار

اگر بخواهید به ماه سفر کنید چه می کنید؟ فعلا آژانس مسافرتی برای سفر به کرات دیگر در دسترس نیست. اما اگر کمی صبر کنید شاید بتوانید شانس سفر به ماه را داشته باشید. البته به شرطی که پول کافی پرداخت کنید. 

شرکتی به نام Golden Spike در حال تدارک برنامه سفری است که مسافران را به کره ماه می برد. سفری که حدود ۱.۴ میلیارد دلار برای دو نفر هزینه خواهد داشت. 

موسسان این شرکت خود از اعضای ناسا بوده اند و حالا با تاسیس این شرکت می خواهند با سرمایه گذاری اولیه ۸ میلیارد دلاری یک تور سفر به ماه راه بیاندازند. 

البته در پروژه آنها سوالات بی پاسخ زیادی وجود دارد و مشخص نیست که آنها در عمل قادر به رسیدن به هدف شان هستند یا نه. یکی از سوالات مهم، هزینه های برآورده شده است. ناسا در سال ۲۰۰۵ اعلام کرده بود که بودجه پروژه سفر انسان به ماه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار خواهد بود. پروژه ای که به خاطر مخارج بالا لغو شد. اما این تیم می خواهد با بودجه ای بسیار کوچک تر آن را عملی کند. 

تا به حال چند شرکت برای سفرهای فضایی و ارسال توریست به فضا سرمایه گذاری کرده اند. اما Golden Spike تنها شرکتی است که قصد دارد مسافران را به یک کره دیگر ارسال کند. فکر می کنید واقعا چنین سفری نزدیک است؟

عکس غروب در مریخ

اسپیریت، این عکس را در ساعت ۶:۰۷ در ۱۹ می سال ۲۰۰۵ وقتی ۴۸۹ روز مریخی از مأموریتش گذشته بود گرفت. هر روز مریخی معادل ۲۴ ساعت و ۳۹ دقیقه است.

البته آنطور که در سایت ناسا توضیح داده شده، در تیم مریخ ناسا، کسی عکس‌های طلوع و غروب خورشید را به خاطر زیبایی و ارضای حس عکاسی نمی‌گیرد،‌ در واقع دانشمندان به این وسیله میزان گرد و غبار یا ابرهای جو مریخ را ارزیابی می‌کنند.

سه روز تاریکی؟

آیا در پایان سال میلادی جاری زمین ۳ روز کامل در تاریکی فرو خواهد رفت؟ آیا این نشانه‌ای از پایان جهان است؟ آیا اصولا جهان امسال به پایان می‌رسد؟ آیا توجیهات پیچیده گفته شده برای این موضوع با واقعیتهای علمی منطبق هستند؟

ادامه مطلب...

ادامه نوشته

ناسا عکس‌های زیبایی از زمین در هنگام شب منتشر کرد

پیش از این در یک پزشک برایتان در مورد عکس مشهور «تیله آبی» نوشته بودم، عکس مشهور تیله آبی در سال ۱۹۷۲ توسط مسافران آپولو ۱۷ از فاصله ۲۸ هزار مایلی از زمین گرفته شده بود، البته بعد از این عکس هم ناسا و هم «روس‌»‌ها عکس‌های پرتره‌ای زیبای دیگری هم از زمین گرفتند.

اما حالا ناسا پرتره‌‌های زیبا از زمین در هنگام شب گرفته است، البته از آنجا که همیشه مقداری از زمین را ابر گرفته، این عکس‌ها حاصل ترکیب چند عکس با هم هستند. این عکس‌ها در طی سه هفته در سال میلادی جاری توسط یک ماهواره‌های ناسا بعد از ۳۱۲ بار گردش به دور زمین گرفته شدند.

حجم کل عکس‌ها ۲٫۵ ترابایت بود. این ماهواره از فناوری جدیدی استفاده می‌کرد که با آن می‌توانست سیگنال‌های خیلی ضعیف نور را هم دریافت کند. دانشمندان برای ایجاد عکس‌ها نهایی نورهایی که جنبه غیرانسانی داشتند مثل نور حاصل از بازتاب نور ماه یا نور شفق قطبی را حذف کردند، ‌تا عکسی به دست می‌آید فقط روشنایی شهرهای و مناطق مسکونی زمین را بنمایاند.

اما عکس‌ها: در این ۳ عکس می‌توانید، کره زمین را از ۳ زاویه در هنگام شب ببینید. با کلیک بر روی هر عکس می‌توانید آن را در نمای بزرگ‌تر مشاهده کنید.

این هم عکسی که ایران را به صورت زوم‌شده نشان می‌دهد:

سلول خورشیدی از نوع LED رکورد موثرترین سلول خورشید را شکست

 سلول خورشیدی از نوع LED  رکورد موثرترین سلول خورشید را شکست

 

وقتی شما به سلولهای خورشیدی فکر می کنید احتمالا چیزی را فرض می کنید
که بیشتری جاذب نور خورشید باشد.چیزی که شما احتمالا فکر نمی کنید این است که این سلولها خورشیدی  قادر به انتشار نور باشند. با اینحال  این همان نمونه اولیه دستگاهی است که به تازگیساخته شده و مانند یک LED عمل می کند و رکورد 
موثرترین صفحات تخت  تک فرکانسی خورشیدیرا برای خود کرده است.

این سلولها که توسط دستگاه  ALTA DEVICES ساخته شده است ،توسط پرفسور و مهندس برق دانشگاه برکلیEli Yablonovitch  درشرکتی مستقر در کالفرنیا که توسط دانشگاه کالیفرنیا تاسیس شده است تولید شده است.همرا با او دانشجوی فارغ التحصیل Owen Miller  همکاری می کند که بر روی این اصل ریاضی که در چه حالاتی یک سلول خورشیدی می توان فوتونهایی با بالاترین ولتاژ و بیشترین بهره وری ساطع کند.

سلول نمونه از نیمه هادی آرسنید گالیم ساخته شده است. الکترون های آزاد قرار داده شده در این ماده به آزادی توسط انرژی فوتون هایی که از خورشید می آیند جریان می یابند. همچنین الکترون هایی که توسط  برخورد فوتونها جدا می شوند فوتون های دیگری رادر این فرایند آزاد می کنند.

در هر حال سلولهای اولیه طراحی شده امکان فرار آسان  را به فوتون های تولید شده می دهد ( توسط سطح بسیار بازتابنده در پشت سطح آینه ای ) که این باعث افزایش ولتاژ تولید شده می شود.

نمونه اولیه این تکنولوژی ساخته شده اجازه بهره وری موثر 28.3% را می
دهد که رکورد 26% سلولهای خورشیدی قبلی را شکسته است. Yablonvitch
 امیدوار است که محققان براساس کار او به بهروری 30% نیز برسند.

اگرچه این دستگاه رکورد شکن یک صفحه خورشیدی  تخت تک فرکانسی است  اما اصل بکاربرده شده در آن می نتواند درسلولهای خورشیدی نوع دیگر نیز بکار رود.

 

ناسا همچنان برای کاوش در مریخ برنامه دارد.

این سازمان اعلام کرده است که در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۶ فضاپیمای جدیدی را روی سیاره مریخ فرود خواهد آورد که ماموریت اصلی اش تحقیق روی هسته ی مریخ است.

ناسا گفته است که در این فضا پیما،به دنبال شواهدی از چگونگی تشکیل و توسعه مریخ خواهد بود.

این پروژه که با نام InSight خوانده میشود،۴۲۵ میلیون دلار هزینه خواهد داشت.در مقایسه با “کنجکاوی” که دو و نیم میلیارد دلار هزینه داشته است،Insight به صرفه تر است.

آيا ميدانيد (نجوم)

 آیا می دانید که مساحت کره زمین 515 میلیون کیلو متر است ؟

 آیا می دانید که کهکشان راه شیری اضافه تر از صد میلیون ستاره دارد ؟

 

 آیا می دانید که نزدیکترین ستاره به ما یکسال نوری فاصله دارد؟

 

  آیا می دانید که 1300 کره زمین در سیاره مشتری جای میگیرد ؟

 

  آیا می دانید که میزان انرژی که خورشید در یک ثانیه تولید میکند برای تولید

برق مورد نیازتمام کشور های جهان برای مدت یک ملیون سال کافی است؟

خورشید

مقدمه

خورشید ستاره‌ای است از ستارگان رشته اصلی که 5 میلیارد سال از عمرش می‌گذرد. این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره 1.4 میلیون کیلومتر (870000 مایل) است. جرم این ستاره 7 برابر جرم یک ستاره معمولی بوده و همچنین 750 برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می‌چرخند. در هسته خورشید ، جرم توسط واکنشهای هسته‌ای تبدیل به تشعشعات الکترومغناطیسی که نوعی انرژی هستند، می‌شود. این انرژی به سمت بیرون تابانده شده و باعث درخشنگی خورشید می‌گردد. سایر اجسام آسمانی موجود در منظومه شمسی که توسط جاذبه خورشید در مدارهایشان قرار گرفته‌اند نیز گرمایشان را از این انرژی می‌گیرند. 

 

مواد تشکیل دهنده خورشید حالت گازی دارند، بنابراین خورشید محدوده دقیق و معینی نداشته و مواد اطراف آن بتدریج در فضا منتشر می‌شوند. اما چنین به نظر می‌رسد که خورشید لبه تیزی داشته باشد، چرا که بیشتر نوری که به زمین می‌رسد از یک لایه که چند صد کیلومتر ضخامت دارد ساطع می‌شود. این لایه فوتوسفر نام داشته و به عنوان سطح خورشید شناخته شده است. بالای سطح خورشید ، کروموسفر یا رنگین کره و هاله خورشیدی قرار دارند که با همدیگر جو خورشید را تشکیل می‌دهند.

مرکز خورشید مانند کوره‌ای هسته‌ای است با دمای 15 میلیون درجه سانتیگراد (27 میلیون درجه فارنهایت) که چگالی‌اش 160 برابر آب می‌باشد. تحت چنین شرایطی هسته‌های اتم هیدروژن باهم ترکیب شده و تبدیل به هسته‌های هلیووم می‌شوند. در این حین، 0.7 درصد جرم ترکیب شده ، تبدیل به انرژی می‌شود. از 590 میلیون تن هیدروژنی که در هر ثانیه در مرکز خورشید ترکیب می‌شوند، 3.9 میلیون تن به انرژی تبدیل می‌شود. این سوخت هیدروژنی ، تا 5 میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت. مسیر نامنظم 2 میلیون سال طول می‌کشد تا انرژی تولید شده در مرکز خورشید به سطح آن رسیده و بصورت نور و گرما تابش کند، سپس بعد از فقط 8 دقیقه ، این انرژی به زمین می‌رسد.

هنگامی که خورشید منبسط می شود تا تبدیل به یک غول سرخ شود، قطرش حدود 150برابر بزرگتر خواهد شد. گازهای منبسط شده و داغ، رنگ زرد و حرارت خود را از دست داده و قرمز رنگ و سرد خواهند شد. اما بخاطر بزرگتر شدن سطح خورشید،درخشندگی آن 1000برابر افزایش یافته و نور بیشتری ساطع خواهد کرد. 

زبانه‌ها و شعله‌های خورشیدی

زبانه حلقوی در شکل پایین ، خطوط میدان مغناطیسی ، دو لکه خورشیدی را به هم متصل کرده است. در سال 1973 ، یک زبانه خورشیدی (سمت چپ تصویر) 000/588 کیلومتر (365.000 مایل) از سطح خورشید را پوشاند. اغلب فعالیتهای شدید خورشید در نزدیکی لکه‌های خورشیدی رخ می‌دهند. شعله‌های خورشیدی ، جرخه‌هایی از انرژی هستند که عمر چند ساعته دارند، این شعله‌ها هنگامی بوجود می‌آیند که مقدار زیادی انرژی مغناطیسی بطور ناگهانی آزاد شود. زبانه‌های خورشیدی ، فوارانهایی از گاز مشتعل هستند که ممکن است صدها هزار کیلومتر در فضا پیش بروند. میدان مغناطیسی خورشید می‌تواند زبانه‌های حلقوی را هفته‌ها در فضا پیش بروند معلق نگاه دارد. 

باد خورشیدی

هاله (جو بیرونی) خورشید حاوی ذراتی است که انرژی کافی برای فرار از جاذبه خورشید را دارند. این ذرات بصورت مارپیچی با سرعتی معادل900 کیلومتر (560 مایل) در ثانیه از خورشید دور شده و باد خورشیدی را بوجود می‌آورند. این ذرات در همان مسیرهای میدان مغناطیسی خورشید حرکت می‌کنند و از آنجا که دارای بار الکتریکی هستند، منظومه شمسی را پر از جریانات الکتریکی می‌کنند. ناحیه فعالیتهای خورشیدی ، هلیوسفر (کره خورشیدی) نامیده می‌شود. باد خورشیدی در هر ثانیه حدود یک میلیون تن هیدروژن حورشید را از بین می‌برد. 100000 میلیارد سال طول خواهد کشید تا باد خورشیدی تمام جرم خورشید را در فضای بین سیاره‌ای پخش کند، اما طول عمر طبیعی خورشید فقط 10 میلیارد سال است. 

چرخه‌ها و لکه‌های خورشیدی

حرکت وضعی خورشید باعث ایجاد میدان مغناطیسی می‌شود، مناطق استوایی خورشید سریعتر از مناطق قطبی آن چرخیده و این امر باعث می‌شود که خطوط میدان مغناطیسی درون خورشید حلقه بزنند. این خطوط در صورت خروج از سطح خورشید ، باعث فعالیتهای خورشیدی نظیر لکه‌های خورشیدی ، شعله‌ها و زبانه‌های خورشیدی می‌شوند. این فعالیتها ، بخصوص لکه‌های خورشیدی ، چرخه‌ای 11 ساله دارند. 

مرگ خورشید

5 میلیارد سال بعد ، بیشتر هیدروژن موجود در هسته خورشید گداخته شده و صرف تهیه هلیوم خواهد شد. در آن زمان ، جاذبه باعث انقباض هسته شده و فشار ، دمای آنرا افزایش خواهد داد. هیدروژن شروع به سوختن در پوسته اطراف هسته خواهد کرد. انرژی حاصل از این گداخت هسته‌ای در پوسته ، باعث انبساط لایه‌های خارجی خواهد شد و سیارات عطارد و زهره را ذوب می‌کند و آنها را در بر می‌گیرد. انبساط خورشید تا مدار زمین متوقف شده و حرارتش تمام موجودات زنده را از بین می‌برد. بعد از آن خورشید تبدیل به یک غول سرخ می‌شود. سپس ، لایه‌های خارجی در فضا پخش شده و یک سحابی سیاره‌ای تشکیل خواهند داد. هسته نیز بصورت یک ستاره کوتوله سفید باقی مانده و بتدریج از بین خواهد رفت. پس می‌توان گفت که با فرا رسیدن مرگ خورشید ، مرگ زمین و تمام موجودات این سیاره فرا می‌رسد. 

                                                                   

مسیر نامنظم
دو میلیون سال طول می کشد تا انرژی تولید شده
در مرکز خورشید به سطح آن رسیده و بصورت
نورو گرما تابش کند، سپس بعد از فقط 8 دقیقه
این انرژی به زمین می رسد.